Hormonoterapia w procesie leczenia onkologicznego
Hormonoterapia to jedna z metod stosowanych w leczeniu nowotworów, której głównym celem jest kontrolowanie, zahamowanie lub zniszczenie hormonów odpowiedzialnych za wzrost komórek nowotworowych. Jest ona szczególnie skuteczna w leczeniu nowotworów zależnych od hormonów, takich jak rak piersi, rak prostaty, rak jajnika czy rak macicy. Hormonoterapia może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z innymi formami leczenia, takimi jak chirurgia, radioterapia czy chemioterapia.
Pierwszym krokiem w zastosowaniu hormonoterapii jest ocena hormonalności nowotworu. W celu tego badania wykonuje się testy laboratoryjne, które pozwalają ocenić obecność receptorów hormonalnych na powierzchni komórek nowotworowych. Są to receptory dla estrogenów (ER) i progesteronu (PR) w przypadku raka piersi oraz receptor dla androgenów (AR) w przypadku raka prostaty. Jeśli nowotwór wykazuje obecność tych receptorów, oznacza to, że jest on zależny od hormonów i ma podłoże hormonalne.
Głównym celem hormonoterapii jest zahamowanie lub zniszczenie hormonalnego sygnału prowadzącego do wzrostu komórek nowotworowych. Może to być realizowane na różne sposoby. Jednym z najczęściej stosowanych jest zablokowanie receptorów hormonalnych za pomocą leków zwanych antagonistami hormonów. Są to substancje, które wiążą się z receptorami hormonalnymi, uniemożliwiając im przyłączenie hormonów i blokując w ten sposób sygnał wzrostu komórek nowotworowych. Inną metodą jest obniżenie poziomu hormonów w organizmie poprzez zastosowanie leków hamujących produkcję hormonów w gruczołach dokrewnych, takich jak jajniki, macica czy gruczoł krokowy.
Hormonoterapia może być również stosowana po chirurgicznym usunięciu nowotworu w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby. W tym przypadku leki hormonalne są podawane przez określony czas (np. 5 lat) w celu zniszczenia ewentualnych pozostałych pojedynczych komórek nowotworowych oraz zapobieżenia ich namnażaniu. Jest to tzw. terapia adiuwantowa, która ma na celu poprawienie rokowań pacjenta i minimalizację ryzyka ponownego rozwoju choroby.
Hormonoterapia, podobnie jak każda forma leczenia, może wiązać się z pewnymi skutkami ubocznymi. Do najczęściej występujących należą zmiany na skórze, jak np. suchość, pieczenie czy wysypki, które zwykle są łagodne i odpowiednio kontrolowane przy pomocy odpowiednich preparatów. O nieco większym nasileniu mogą być problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty czy biegunka. Również zmęczenie, osłabienie czy zaburzenia nastroju mogą występować. Dlatego też, tak ważne jest prowadzenie otwartej rozmowy z lekarzem prowadzącym, który może dostosować leczenie do indywidualnych potrzeb i objawów pacjenta.
W przypadku hormonoterapii w leczeniu nowotworów, jedna z najważniejszych instytucji w Polsce, zajmująca się badaniem i leczeniem nowotworów, to Onkomedica. Jest to ośrodek specjalizujący się w diagnostyce i terapii nowotworów, w tym również onkologii hormonalnej.
Komentarze